Doodswens bij psychisch lijden
Meer dan 40 jaar geleden maakte mijn zus een eind aan haar leven. Ze was 27 jaar. Ik kan nog steeds niet zeggen dat ik er helemaal vrede mee heb. Ik vind het moeilijk te verdragen dat ze zo geleden heeft en zo eenzaam is gegaan. En ik vraag me nog regelmatig af wat haar geholpen zou hebben, wat ík had kunnen doen, en wat het leven haar nog gebracht zou hebben, als ze toen niet gestorven was.
Doodswens bij psychisch lijden is een actueel onderwerp, niet alleen in relatie met suïcide, maar ook door het kleine, maar groeiende aantal mensen dat euthanasie krijgt. Voor mij is het allereerst een existentieel vraagstuk, niet juridisch of medisch. Daarom is het belangrijk dat het debat niet alleen onder juristen en psychiaters wordt gevoerd.
In september 2024 ben ik begonnen met een serie interviews over doodswens en euthanasie bij psychisch lijden. Ik wil vooral direct betrokkenen aan het woord laten: cliënten, familie, hulpverleners. En ik wil ruimte geven aan de verscheidenheid van ervaringen en overtuigingen, in de hoop dat dit tot dieper inzicht leidt en mogelijk meer wederzijds begrip.
Rapportage meldactie autonomiebevorderend beleid
126 ervaringsverhalen over autonomiebevorderend beleid bij chronische suïcidaliteit en ernstige zelfbeschadiging. Positieve en negatieve ervaringen; centrale thema;s;...
“Er was geen gesprek over haar doodswens.”
Marcel Mennen verloor in 2022 zijn dochter Doortje aan suïcide. Zij was toen 31 jaar en had al een geschiedenis van bijna twintig jaar in de psychiatrie achter de rug. In...
“Het wegnemen van hoop is het ergste”
Annette Plooij is ervaringsdeskundige en publicist. In het verleden heeft zij lange tijd geworsteld met een doodswens. In een lang en intensief gesprek reflecteert zij op...